Części Fiat Uno

Popularne części do Fiata Uno

 

Fiat Uno II (1989–2002)

Fiat Uno IIDruga generacja Fiata Uno pojawiła się w 1989 roku. Była to ostatnia odsłona tego modelu włoskiego auta produkowana m.in. na rynek europejski. W rzeczywistości Fiat Uno II to gruntownie odmłodzona pierwsza generacja tego modelu. Modernizacji poddano zarówno wygląd zewnętrzny, jak i wnętrze auta. Uno drugiej generacji sprzedawano jako 3-drzwiowy oraz 5-drzwiowy hatchback.

W sylwetce Fiata Uno II dominowały proste linie. Z przodu karoserii pojawiły się mniejsze światła oraz nieco inna pokrywa silnika. Z tyłu zamontowano nowe reflektory zespolone z przyciemnionymi kloszami kierunkowskazów. Zmodernizowano również przednie i tylne zderzaki. We wnętrzu samochodu zmieniono m.in. obicia tapicerskie. Zastosowane materiały oraz części Fiata Uno 2 były lepszej jakości niż w poprzedniej wersji. Samochód stał się jeszcze bardziej przestronny, a instalowane fotele zapewniały dobry komfort podczas jazdy. Mankamentem, jak przystało na małe auta miejskie, było mało miejsca na nogi oraz nad głowami, szczególnie na tylnej kanapie. Komfort podróżowania zapewniało dość miękko zestrojone zawieszenie zbudowane z przednich kolumn MacPhersona oraz tylnej belki skrętnej.

Włoski producent postawił w Fiacie Uno II na bezpieczeństwo. Samochód wyposażono m.in. w ABS, tylne pasy bezpieczeństwa, wycieraczkę i spryskiwacz tylnej szyby, spryskiwacze reflektorów, światła przeciwmgłowe czy też zagłówki dla pasażerów tylnej kanapy.

Pod maską Fiata Uno II montowano silniki benzynowe o pojemności od 0.9 do 1.4 l i mocy od 39 do 112 KM. Pojawiły się także jednostki wysokoprężne o pojemności od 1.3 do 1.9 l, które generowały moc od 45 do 60 KM. Napęd na przednią oś był przekazywany za pomocą 4-i 5-biegowej skrzyni manualnej.

Fiat Uno II borykał się z częstymi awariami elementów zawieszenia, w tym przede wszystkim z szybko zużywającymi się amortyzatorami oraz łącznikami stabilizatorów. Problemem była również korozja, która atakowała głównie krawędzie błotników, maskę, tylną klapę oraz progi. Minusem Fiata Uno było również kiepskie wyciszenie kokpitu. Na plus można zaliczyć stosunkowo trwałe jednostki napędowe, tanie części zamienne oraz łatwą obsługę samochodu.

Trzecia generacja Fiata Uno produkowana jest od 2002 roku, jednak nie jest już ona dostępna w Polsce. Samochód sprzedawany jest wyłącznie w Brazylii i RPA, a także w niektórych krajach afrykańskich.

Sprawdź ofertę części do różnych modeli Fiata Uno

Fiat Uno

Fiata Uno chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to jeden z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych samochodów włoskiego koncernu motoryzacyjnego. Uno to typowy przedstawiciel miejskich aut z segmentu B, który królował na rynku samochodowym na przełomie lat 80. i 90. Przez cały okres produkcji sprzedano ponad 10 mln egzemplarzy tego modelu. Uno było następcą Fiata 127. Do dziś można kupić nowe Uno m.in. w Brazylii oraz krajach afrykańskich pod nazwą Fiat Mille. Uno uznano najlepszym Europejskim Samochodem Roku 1984. Po zakończeniu jego produkcji w 1993 roku, model Uno zastąpił Fiat Punto.

Fiat Uno I (1983–1989)

Fiat Uno IDebiut Fiata Uno przypadł na rok 1983, a jego prezentacja odbyła się na przylądku Canaveral na Florydzie (USA). Projektem stylistycznym miejskiego autka zajęło się studio Italdesign, którym dowodził Giorgetto Giugiaro. Fiat Uno zastąpił w ofercie włoskiego producenta model 127. Koncepcję budowy modelu Uno oparto na prototypie Lancii Megagamma stworzonym w 1978 roku. Samochód sprzedawano w wersji 3- i 5-drzwiowej hatchback. Uno produkowano również na innych rynkach światowych jako 5-drzwiowe kombi, pod nazwą Elba lub Duna Weekend.

Koncern Fiat stworzył samochód cechujący się bardzo dużą trwałością większości zamontowanych podzespołów oraz jednostek napędowych. Dlatego też Fiat Uno jest do dziś dnia obecny na ulicach wielu miast na całym świecie. Dzięki małym rozmiarom, niewielkiej wadze oraz ekonomicznym silnikom, Fiat Uno doskonale sprawdzał się w gęstym ruchu miejskim.

Sercem Fiata Uno I były silniki benzynowe o pojemności od 0.9 do 1.3 l i mocy od 45 do 106 KM, a także jednostki wysokoprężne 1.3 Super Diesel o mocy 45 KM, 1.7 D o mocy 60 KM oraz 1.4 TD o mocy 70 KM. Przedni napęd w miejskim Uno był wspomagany przez 4- i 5-biegową skrzynię manualną.

Wnętrze Fiata Uno I prezentowało się dość spartańsko. Zastosowane materiały, elementy wykończeniowe oraz części w Fiat Uno 1 nie są najlepszej jakości. Ilość dostępnego miejsca w środku również pozostawia wiele do życzenia. Niewątpliwym plusem całej konstrukcji był stosunkowo duży bagażnik, który oferował 270 litrów pojemności, natomiast po złożeniu tylnych siedzeń przestrzeń ta zwiększała się do 970 litrów. Bez wątpienia, Fiat Uno przypadł do gustu kierowcą i był doskonałym rozwiązaniem do poruszania się w ruchu miejskim lub na krótkie weekendowe wypady, lecz najlepiej we dwójkę.

Części Fiat Uno 1: